توسط: علی تبریزی

در پاسخ به فرمایشات آقا و یا خانم ناشناس، خطاب به بنده،
۱ بله، چون خفقان گرفتن، خوب نیست، بنده هم نکاتی را نوشتم، هر چند بعضی نپسندند.
۲ همین ” در مقابل ظلم باید بپا خواست” بود که باعث انقلاب شد و الان بسیاری از کرده خود پشیمانند. و الان هم نمیخواهند دوباره انقلاب کنند!
۳ همین قدر از مملکت که سرپا و برپاست، باز جای شکر دارد که هنوز آمریکا نخواسته و یا می ترسد اشغالش کند، ظاهرا، ۷ کشور بنا بوده اشغال شوند که ۴ تایش شده.
۴ با رفتار های رادیکال و انقلابی احتمال نابود شدن کشور بیشتر است، تا بقول شما “رفتار های مذبذب فوق محافظه کارانه”
۵ آنهائی که جان خود را در کف دست گرفتند و با داعش و داعشیان داخل و بیرون مرز جنگیدند، انسان اند، نه فقط آنها که شما گفتید. انسان و انسانیت خطی و حزبی و من و تو ندارد، شاید ارزش آن داوطلبان بیشتر هم باشد که برای ارزش های جهانی میجنگند.
۶ مقایسه همیشه لازم است، بخصوص وقتی که ممکن است از چاله در بیائیم، اما به چاه بیفتیم!
۷ عرایض و مقایسه بنده “صد من یک غاز هم” ممکن است نباشد، بلکه، ” آنچه جوان در آینه می بیند، پیر در خشت خام می بیند”، پیر هائی مثل استاد مهندس مهدی بازرگان!